کابینه پیشنهادی دولت جدید از زاویه نگاه اقتصادی، فرهنگی و سیاست‌خارجه / چرا باید کابینه دولت رئیسی را نقد کرد؟

به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، ابوالفضل لطفی؛ امروزه در کشور و جامعه مسائل مختلفی وجود دارند که برای مردم و نخبگان و گروه‌ها و جریان‌های مختلف سیاسی و اجتماعی اولویت دارد و خصوصا با روی کار آمدن دولت جدید، همه منتظر هستند که کشور و دستگاه‌های مختلف در بخش‌های گوناگون بر کدام ریل قرار خواهند گرفت.

در این میان به خاطر وضعیت کشور در یک دهه اخیر به نظر می‌رسد که بخش‌هایی در کشور دارای اولویت اساسی هستند. وضعیت کشور در بخش‌های اقتصادی، فرهنگی و سیاست‌خارجه دارای بحث‌ها و حواشی فراوانی است که در طی چندسال اخیر به دلیل مسائل معیشتی مردم و کلاف سردرگم اقتصاد ایران و مسئله مذاکرات و برجام و همین طور وضعیت بغرنج فرهنگی کشور از زاویه‌های مختلف، نقل محافل مختلف شده است.

حال با توجه به اعلام کابینه جدید دولت سیزدهم از سوی رئیس جمهور و وزرای پیشنهادی، لازم است که هر کدام از وزرای پیشنهادی در بخش‌های مختلف خصوصا اقتصادی، فرهنگی و سیاست‌خارجه به صورت دقیق‌تر نقد و بررسی شوند. در پی این مسئله، طی گفتگوی مجازی که به همت بسیج دانشجویی دانشگاه امیرکبیر انجام شد، پیرامون وضعیت امروز جامعه در بخش‌های مختلف و آسیب‌شناسی آن و همچنین کابینه جدید و وزرای پیشنهادی به گفتگو با فعالین اجتماعی پرداختند. مسعود براتی، کارشناس مسائل سیاست خارجه و اقتصاد بین‌الملل، سجاد صفارهرندی، مدیر گروه مطالعات اجتماعی پژوهشکده فرهنگ و هنر و داوود مدرسیان، خبرنگار و فعال رسانه‌ای در این مورد به گفتگو پرداختند.

مسعود براتی، کارشناس مسائل سیاست خارجه و اقتصاد بین‌الملل

اقتصاد در یک لبه پرتگاه حرکت می‌کند برای اینکه کابینه پیشنهادی دولت سیزدهم را بهتر تحلیل کنیم و اینکه بفهمیم این کابینه متناسب با شرایط امروز جامعه و مشکلات آن و همین طور صجبت‌ها و شعار‌های آقای رئیسی هست یا نه، باید ابتدا وضعیت جامعه و شرایط اقتصادی و داخلی و خارجی را بررسی کنیم. امروز برای همه واضح هست که مسئله اول مردم، بحث اقتصاد است. ما از نظر شاخص‌های اقتصادی وضع مطلوبی نداریم و یکی از شاخص‌های مهمی که در زندگی مردم هم تأثیر مستقیم دارد، مسئله تورم است و اعدادی که برای آن ارائه می‌شود، اعداد وحشتناکی است و اقتصاد در یک لبه‌ی پرتگاه حرکت می‌کند و عدد 57 درصد را برای تورم اعلام می‌کنند و این امکان وجود دارد که تا پایان سال به بالای 60 درصد برسد و از بعد از اشغال ایران توسط روسیه و انگلیس، ما اینگونه تورم را نداشته‌ایم. این‌ها نشان می‌دهد که مسئله اول ما تورم است. تورم هم زندگی مردم را نابود می‌کند و هم تضاد طبقاتی را گسترش می‌دهد و در کل اقتصاد کشور را با مشکل روبه‌و می‌کند و در این تورم بالا، فعالیت‌های اقتصادی به راحتی قابل انجام نیست و افراد به سمت فعالیت‌های سوداگرانه به جای کار تولیدی می‌روند.

باید برنامه جدی برای انضباط بخشی به نظام بانکی وجود داشته باشد تورم یکسری محرک‌ها و علل داخلی و خارجی دارد. زمانی که رشد نقدینگی ما رشد بسیار بیشتر از تولید دارد، طبیعتا باید در بلندمدت منتظر تورم باشیم. مدیریت این موضوع مسئله مهمی است و اگر دولت سیزدهم برای نقدینگی، برنامه نداشته باشد، تورم کنترل نخواهد شد. عوامل مؤثر بر نقدینگی در طی یک دهه‌ی اخیر، زیاد هستند و اولین آنان بانک‌ها هستند که خلق نقدینگی انجام می‌دهند و بعد از آن مسئله کسری بودجه است. ما متأسفانه در هشت سال گذشته روندی را طی کردیم که بانک‌ها را آزاد گذاشتیم که هرکاری می‌خواهند انجام دهند. به عبارتی مسئله فعالیت‌های بانکی و کار‌های غیرمولد است؛ لذا باید برنامه جدی برای انضباط بخشی به نظام بانکی وجود داشته باشد. از طرف دیگر کسری بودجه داریم که بخشی از آن طبیعی و مربوط به فروش نفت است و بخشی دیگر مربوط به مالیات‌های بخش‌های مختلف است. آقای روحانی و نوبخت هیچ کاری برای کسری بودجه نکردند. یکی از مهم‌ترین شعار‌های آقای رئیسی اصلاح نظام بانکی بوده است و باید این مسئله تبدیل به تصمیم و بعد از آن اجرا شود.

آن چیزی که دولت سیزدهم را با دولت قبل متمایز می‌کند، همین تغییر نگاه از خارج به داخل است دولت قبل عوامل بیرونی را بیشتر از عوامل درونی در اقتصاد تأثیرگذار می‌دانست و این باعث شد که نسبت به عوامل درونی بی‌توجه باشد. شاید فقط آقای روحانی هم تقصیرکار نبود و تیم اجرایی دولت هم مقصر بودند و کسی نمی‌خواهد مسائل را به گردن بگیرد و همه تقصیر‌ها به دیگری و خارج ربط داده می‌شود. دولت سیزدهم باید بداند که کابینه داخلی در اختیار آن است و بسیای از مسائل با مدیریت داخلی حل می‌شود. آن چیزی که دولت سیزدهم را با دولت قبل متمایز می‌کند، همین تغییر نگاه از خارج به داخل است و مردم نیز به این نگاه رأی دادند و بسیاری از کارشناسان نیز به این معتقد هستند که عوامل داخلی باید کنترل و مدیریت شود.

دولت سیزدهم باید فرضش این باشد که تحریم‌ها ماندگار است و باید به سمت حل مشکلات از طریق داخل برود. من در اعضای دولت سیزدهم می‌بینم که رویکرد آنان رویکرد درون‌زا است و با این نگاه می‌توان بسیاری از مشکلات را حل کرد. مسئله بعدی که وجود دارد، بحث تجارت خارجی است که باید برای آن برنامه وجود داشته باشد. در حال حاضر تجارت خارجی سخت شده است و برای بحث تهاتر نیز برنامه خاصی وجود ندارد. زمانی که تحریم هستیم، روابط مالی با ما سخت است و عملا کاری نمی‌توانیم بکنیم، اما تهاتر بدون اینکه نیاز به روابط مالی باشد، تجارت را راحت‌تر می‌کند که البته بستگی به مسائلی از جمله صادرات و واردات دارد. فرصت‌هایی برای ما وجود دارد که می‌توانیم تحریم‌ها را بی‌اثر کنیم. فرصت تجارت زمینی که غیرقابل تحریم است برای ما وجود دارد و باید از آن به نحو احسن استفاده کنیم. این‌ها وظیفه یک دستگاه صرف نیست و چندین وزارت‌خانه درگیر آن هستند.

مسکن، کرونا و تأمین محصولات اساسی مردم از اولویت‌های دولت سیزدهم است مسئله بعدی ما موضوع مسکن است که هزینه زیادی برای خانواده‌ها دارد و در هشت سال گذشته ناکارآمدی‌های زیادی داشتیم. آقای آخوندی به شدت این حوزه را فشل و خراب کرد که البته طی دو سال گذشته و با تغییر ایشان وضعیت بهتر شد، اما هنوز مشکلات زیادی داریم. یکی از مهم‌ترین شعار‌های آقای رئیسی مسئله مسکن بود که باید برنامه جدی داشته باشند. مسئله بعدی ما موضوع کروناست که روی تمامی بخش‌ها سایه انداخته و آثار اقتصادی زیادی دارد. مسئله بعدی نیز مدیریت موضوع محصولات کشاورزی و اساسی است که باید دولت برای آنان فکری اساسی بکند و داخل را تقویت کند و از واردات بی‌رویه محصولات غذایی اساسی جلوگیری کند که متأسفانه در هشت سال گذشته به خاطر نگاه برون‌زا و نفتی، دچار آسیب‌های زیادی شدیم. مسئله صندوق بازنشستگان نیز دچار مشکلات فراوانی است که باید برای آن برنامه اساسی وجود داشته باشد و تدبیری خصوصا از سوی وزارت تعاون، رفاه و کار برای آن شود.

آقای رئیسی اقتصاددان نیستند، اما خوب می‌دانند که ریشه مشکلات داخلی است و باید از طریق نگاه درون‌زا حل کرد. ما تجربه‌های خوبی در زمینه نگاه درون‌زا مانند تجربه بنزین داریم و باید ادامه دهیم. ایشان در زمان قوه قضائیه نیز کارخانه‌های زیادی را بازگشایی کرد و نجات داد و خب نشان می‌دهد که نگاه ویژه‌ای در این حوزه دارند. برای مدیری که اهل کار کردن نیست، نگاه برون‌زا و اینکه همه چیز را به خارج ربط بدهیم، خیلی خوب است. همین تغییر رویکردی که از خارج به داخل است، بسیار مهم است و باید دید کابینه انتخابی نیز این رویکرد را دارند یا خیر. دکتر خاندوزی و دکتر فاطمی امین، گزینه‌های مناسبی برای وزارت اقتصاد هستند وزرای پیشنهادی وزارت‌خانه‌های مختلفی که مربوط به مسائل اقتصادی هستند، کاملا رویکرد درون‌زایی که توضیح دادم را دارند و این نگاه کاملا درستی است و باید این نگاه معطل تحولات بیرونی نمی‌ماند. ما ظرفیت‌های زیادی داریم که مغفول مانده است و این نوع نگاه باعث شکوفایی آنان خواهد شد. جناب دکتر خاندوزی، وزیر پیشنهادی وزارت اقتصاد و امور دارایی، دارای تجربه عظیمی در مرکز پژوهش‌های مجلس هستند و از نظر اجرایی نیز در آنجا و مجلس شورای اسلامی نیز دارای توانایی هستن و از جمله افرادی هستند که اقتصاد ایران را به خوبی می‌شناسند و برای آن برنامه دارند. همچنین ایشان روحیه ایشان روحیه مبارزه با فساد است و ما می‌توانیم در دراز مدت شاهد تغییر درست ریل اقتصاد کشورمان باشیم. وزارت اقتصاد جای مهمی است و نهاد‌های بسیار مهمی ذیل آن تعریف می‌شوند. اگر آقای خاندوزی بتوانند نگاه خود را در زمینه اقتصادی پیاده کنند، شاهد تغییرات مثبتی خواهیم بود. آقای دکتر فاطمی امین، به عنوان گزینه پیشنهادی وزارت صمت، دارای تجربه عظیمی در این حوزه خصوصا در سال‌هایی که در آستان قدس بوده‌اند، هستند. در بخش تجارت خارجی ایشان سال‌های سال کار کرده‌اند. ایشان همچنین همین نگاه درون‌زا را دارند.

در وزارت راه و شهرسازی، گزینه پیشنهادی یعنی آقای رستمی بسیار مناسب هستند و ایشان به عنوان فردی که کننده‌ی کار هستند، شناخته می‌شوند و آشنایی با فضای شهر و همین طور مسئله مسکن دارند و می‌توانند در زمینه مسکن، خصوصا با نگاهی که دارند، تحولاتی ایجاد کرده و باعث رونق بازار آن شوند.

آقای عبدالملکی از جمله کسانی هستند که پای اقتصاد مقاومتی ایستادند وزارت راه وزات مهم بعدی است که حاشیه‌های مختلفی دارد. آقای عبدالملکی، وزیر پیشنهادی این وزارت‌خانه فهم اقتصادی خوبی دارد و درگیر بازی‌های قدرت و ثروت نیست و این دو مسئله در کنار هم برای این وزارت‌خانه خیلی کلیدی است. این وزارت‌خانه اینقدر جذابیت دارد که کسی مثل آقای شریعتمداری وزارت صمت را رها می‌کند و به سراغ این وزارت‌خانه می‌آید. به تئوری‌های آقای عبدالملکی نقد‌هایی وارد است، اما این به دلیل این است که صرفا از دیدگاه رسانه و شبکه‌های اجتماعی آن را می‌بینیم و مباحث بیشتر نظری است. در مجموع ایشان گزینه مطلوبی برای این وزارت‌خانه هستند. عملکرد ایشان در کمیته امداد قابل دفاع است و در مقام اجرا فعالیت‌های خوبی خصوصا در قضیه اشتغال انجام داده‌اند. بله این نقد به ایشان وارد است که نباید مباحث نظری را در فضای اجتماعی مطرح کنند. ایشان می‌بایست مباحث نظری را در محافل تخصصی‌تر به بحث بگذارد و سرریز آن را در فضای اجتماعی به اشتراک بگذارد. ایشان از جمله کسانی هستند که پای اقتصاد مقاومتی ایستادند.

اقتصاد مسئله محوری حال حاضر است و نمی‌توان تمامی این بخش را به یک نفر سپرد. اگر اقتصاد ما ثبات داشت، بله می‌توانستیم همچین کاری انجام دهیم، اما در حال حاضر اینکار به صلاح نیست و به نظر من هم آقای رئیسی تمامی بخش اقتصاد و مطالبه اول مردم را به یک نفر نمی‌سپارد.

آقای امیرعبداللهیان بسیار منطقه را خوب می‌شناسند در حوزه سیاست خارجی چندمسئله جدی داریم. یکی مسئله تهدید‌ها از سمت آمریکا و اسرائیل است که در حوزه سیاست خارجه باید به دنبال خنثی‌کردن تهدید‌ها و ایجاد هزینه برای طرف مقابل برویم که با استفاده از اب زار‌های دیپلماتیک می‌توانیم اینکار را انجام دهیم. مسئله بعدی ظرفیت کشور‌های همسایه است که وزارت خارجه می‌تواند از این طریق پل خوبی بین کشور‌های منطق با ما باشد. وزارت خارجه ظرفیت مشخصی دارد که نمی‌توان همه انتظارات را از او داشت. با توجه به این نکات آقای امیرعبداللهیان منطقه را به خوبی می‌شناسند و نقطه قوت ایشان محسوب می‌شود، اما نقد‌هایی در نگاه ایشان به آمریکا مطرح است که جای ابهام دارد. اگر دقت نظر در روابط با آمریکا نباشد، دچار چالش‌های زیادی خواهیم شد. برنامه آقای امیرعبداللهیان خیلی مفصل منتشر نشده، اما احتمالا رأی خوبی از مجلس خواهد گرفت. سجاد صفارهرندی، مدیر گروه مطالعات اجتماعی پژوهشکده فرهنگ و هنر

مسائل فرهنگی از مسائل اولویت‌دار دولت سیزدهم نیست در دولت آقای رئیسی و شعار‌های اولیه ایشان، مسئله فرهنگ و هنر دارای اولویت اصلی نبود. منظور این نیست که ایشان دغدغه فرهنگی ندارند، اما به طبع وضعیت امروز جامعه، اقتصاد اولویت بیشتری دارد. اما تصور من این است که مسئله اساسی فرهنگ نیست. از این جهت نگاه حاکم بر موضع‌گیری‌های اولیه دولت آقای رئیسی، نگاه مبتنی بر مدیریت وضع موجود و کاستن از التهابات است. در مجموع جهت گیری دولت سیزدهم در بخش فرهنگی و اجتماعی وفاق و مدیریت وضع موجود است. فهم من این است که نگاه آقای رئیسی این است که تا مسائل کلان در سطح جامعه حل نشود، مشکلات درونی فرهنگ حل نمی‌شود.

از فرهنگ کشور، درک بحرانی وجود دارد اگر این نگاه در دراز مدت حاکم باشد که اگر مسائل خارج از حوزه فرهنگ مانند مسائل اقتصادی حل شود، مسائل فرهنگی نیز حل خواهد شد، نگاه غلطی است. اما مسئله ما در حال حاضر این نیست و تمرکز‌ها روی بخش‌های دیگر وجود دارد. در حال حاضر محیط فرهنگی و اجتماعی به خیلی از عوامل بستگی دارد و بخش‌های مختلفی آسیب دیده است. موقعیت‌ها و تعامل‌های ما در حوزه فرهنگ دچهر اشکالات اساسی شده است. تحولات فرهنگ را باید با احتیاط و در روند‌های بلندمدت بررسی و تحلیل کرد. بخش‌های از نیرو‌های اجتماعی و فرهنگی جامعه ما، درک بحرانی از فرهنگ کشور دارند. ما نمی‌توانیم به راحتی مسئله اولویت دار در بخش فرهنگی را بگوییم و همه مسائل این حوزه مثل یک زنجیره بهم متصل هستند.

وزارت آموزش و پرورش، مقوله مهم در فضای فرهنگی کشور آنجایی که در دولت بسیار در مقوله فرهنگ تأثیرگذار است، وزارت آموزش و پرورش است. در دو دهه اخیر وزارت آموزش و پرورش خیلی با نگاه فرهنگی فهم نشده است و بیشتر مسائل اجرایی آن مهم بوده و در مقیاس سیاسی، مسئله قدرت آن مطرح بوده است. روزمه آقای باغگلی به عنوان وزیر پیشنهادی آموزش و پرورش، رزومه خوبی است. وزرای قبلی این وزارت‌خانه بیشتر اجرایی یا سیاسی بوده است و ما در حال حاضر به وزیری نیاز داریم که نگاه سیاست‌گذارانه و تعلیم و تربیتی داشته باشد.

در وزارت علوم دو دستور کار باید در اولویت قرار گیرد. یکی مسئله پیوند دانشگاه و جامعه است که خودش زیرمجموعه‌های زیادی دارد. در حال حاضر دانشگاه اون نقش گذشته در جامعه ندارد و این مسئله نیازمند بازنگری در ارتباط دانشگاه با جامعه است. به عبارتی ما نیازمند نگاهی هستیم که بدین نحو به دانشگاه نگاه کند. متأسفانه گزینه پیشنهادی وزارت علوم، خیلی این نگاه و دغدغه را ندارند. مسئله بعدی در وزارت علوم، نظامات ارزشیابی دانشگاه‌ها و اساتید است که در این دوران کرونا نیز به شدت دانشگاه‌ها ضربه خورده است و باید برای آن فکری شود که متأسفانه از وزیر پیشنهادی وزرات علوم خیلی امید تغییر در اینگونه بخش‌ها را نداریم.

وزارت فرهنگ و ارشاد تبدیل به وزارت مجوز شده است وزارت فرهنگ و ارشاد طبق تغییر و تحولات ده سال اخیر کشور، اهمیت خود را از دست داده است. درصورتی که در دهه شصت یا هفتاد به شدت دارای اهمیت بود، اما در حال حاضر وزارت فرهنگ و ارشاد تبدیل به وزارت مجوز شده است. از طرف دیگر روزنامه‌ها یا بنیاد سینما نیز آن اهمیت سایق را ندارند. در کل روند تحولات به سمتی رفته است که نقش وزارت فرهنگ و ارشاد، نقش ثانویه‌ای شده است.

وزیر پیشنهادی وزارت فرهنگ و ارشاد، برنامه آنچنانی ندارد در قلمرو فرهنگ نیرو‌های مختلفی درگیر و دخیل هستند. وزارت ارشاد باید نقش تسهیل‌گری در این حوزه‌ها داشته باشد و از التهابات جلوگیری کند و آنان را مدیریت و سامان‌دهی کند. برنامه آقای اسماعیلی، وزیر پیشنهادی وزرات فرهنگ و ارشاد، آن بهم‌پیوستگی و کلان مسئله اصلی را ندارد. در واقع مسیری که خواهند رفت، مسیر درست و مبتنی بر واقعیات نیست. از طرفی در مدت اخیر خیلی ایشان مورد هجمه واقع شدند و خیلی برای اهالی این حوزه، ایشان فرد آشنایی نیستند و آقای اسماعیلی از حلقه یاران نزدیک آقای رئیسی هستند. داوود مدرسیان، فعال اجتماعی و رسانه‌ای

کلید اصلی حل مشکلات، حضور مردم در همه مسائل است رهبر انقلاب در مراسم تنفیذ ریاست جمهوری فرمودند که «دولت باید مظهر وفاق باشد». ایشان این نکته را به خوبی در سخنرانی کوتاه خود تبیین کردند، اما متأسفانه نه در رسانه ملی، میزگردی برای تبیین این نکته فراهم شد و نه در خبرگزاری‌ها و رسانه‌های دیگر. برداشتی که بعضا در مجازی نیز از این سخن مطرح می‌شود با معنا و مفهومی که رهبری ارائه کردند بسیار متفاوت است. برخی خیال می‌کنند منظور رهبری این بوده که یک دولت فراجناحی و متشکل از جریانات سیاسی گوناگون تشکیل شود؛ به احزاب و جریانات سیاسی سهم داده شود و هر حزبی سهمیه‌ای داشته باشد. به نوعی همان شرکت سهامی! در حالیکه بیانات رهبری واضح و روشن است.

رهبر انقلاب در همین سخنرانی می‌گویند که کلید اصلی حل مشکلات، حضور مردم در «همه مسائل» است و هنر امام و انقلاب این بود که این زمینه را فراهم کردند و مردم را متحد و وارد میدان کردند. حالا آن چیز‌هایی که می‌تواند مردم را متحد و پرشور و پرانگیزه کند چیست؟ آیا تشکیل دولت سهمیه‌ای است؟ یا دولت حداقلی؟ یا دولت فراجناحی؟ در ادامه چند مورد که می‌تواند مورد موجب اتحاد و انسجام و انگیزه ملت شود را شرح می‌دهند. اول؛ رئیس جمهور و دولتمردان باید در کنار مردم و در میان مردم باشند. مردم از هر طبقه شغلی و صنفی و... بتوانند به وی دسترسی داشته باشند. نه اینکه یک حلقه بسته اجازه دسترسی به رئیس جمهور را ندهند! ««دولت مردمی» را که شعار ایشان بود، در واقعیت محقق کنند و به معنای واقعی کلمه با مردم، در کنار مردم، در میان مردم باشند.»

دوم؛ صداقت با مردم؛ رئیس جمهور و دولتمردان باید صادقانه با مردم حرف بزنند. چیزی را از مردم نپوشانند. به مردم دروغ نگویند. واقعیات را بی کم و کاست به مردم بگویند. «گفتگوی صادقانه‌ی با مردم هم یکی از همین کار‌هایی است که به مردمی بودن کمک میکند؛ حرف زدن با مردم از روی صداقت، با قطع نظر از پیرایه‌های سیاسی و مانند اینها؛ صادقانه با مردم حرف بزنند، مشکلات را به مردم بگویند، راه‌حل‌ها را به مردم بگویند.

سوم؛ «مبارزه با فساد». یکی از مهم‌ترین چیز‌هایی که کمک می‌کند تا دولت مظهر وفاق و اتحاد ملی باشد مبارزه بی امان با فساد است. «یک جنبه‌ی دیگر از مردمی بودن عبارت است از مبارزه‌ی با فساد. اگر ما به معنای واقعی کلمه میخواهیم در کنار مردم باشیم، باید بی‌امان با فساد و مفسد مبارزه کنیم.. این فرار‌های مالیاتی، انحصار‌های بی‌دلیل، سوءاستفاده از ارز ترجیحی، فعالیتهای ناسالم سوداگرانه، قاچاق و امثال اینها؛»

چهارم: نگاه لطیفانه و با محبت به مردم و تضعیف برخی دوقطبی سازی‌های غلط. مثل همین اصولگرا اصلاح طلب. «بعضی از این تغایر‌های موهومی را که در بین مردم وجود دارد، بایستی با نگاه وفاق‌آمیز و نگاه ملاطفت به عموم مردم این توهمات را تضعیف کرد.» متأسفانه برخی این همه توصیه و تبیین را رها کردند و فکر می‌کنند دولتی که باید مظهر وفاق باشد، حتما دولت فراجناحی سهمیه است! خیر؛ عناصر دولت باید از جوانان انقلابی، کارآمد، فسادستیز، پاکدست، عدالتخواه، مدیر و مردمی باشند؛ دولت باید متشکل از عناصر جناح مؤمن باشد نه سهمیه احزاب و گروه‌های اصولگرا اصلاح طلب! اگر غیر از این بود ده‌ها بار ایشان طی دوسه سال گذشته نمی‌گفتند.

خطیب گزینه نامطلوب برای وزارت اطلاعات وزیر پیشنهادی وزارت اطلاعات دولت آقای رئیسی، حجت الاسلام سیداسماعیل خطیب است. در سوابق وی، مدیرکلی اطلاعات قم در دوره هاشمی و خاتمی و چهار سال اول احمدی نژاد به چشم می‌خورد. وی قریب 7 الی 8 سال رئیس مرکز حفاظت و اطلاعات قوه قضائیه در دوران آیت الله صادق آملی لاریجانی بود و در دوران رئیسی برکنار و به دلیل قرابت با آقای مروی به آستان قدس رضوی منتقل شد.

خطیب چهره نزدیک به مرحوم هاشمی و علی لاریجانی است. او قم را خوب می‌شناسد و بچه‌های انقلابی قم هم او را خوب می‌شناسند! کسی که سعی در بستن فضا می‌کرد! عملکرد وی در ماجرای اختلاف بیوت برخی مراجع با دولت اول آقای احمدی نژاد مبهم و مورد سؤال است. خطیب یکی از موانع جدی جریان انقلابی قم بوده و حتی در فتنه 88 عملکرد غیرقابل قبولی را از خود در قم نمایش گذاشت. در حالیکه مردم شریف و جریان انقلابی قم در فتنه 88 محکم پای کار انقلاب بودند، اما خطیب ساز دیگری می‌زد!

عملکرد نامطلوب وی در مدیرکلی اطلاعات قم در دوره اول احمدی نژاد منجر به برکناری وی در سال 88 شد. در کمال ناباوری سال 90 و 91 به مرکز حفاظت و اطلاعات قوه قضائیه منصوب می‌شود. میتوان او را یکی از عوامل جدی اختلاف بین قوه قضائیه لاریجانی و دولت احمدی نژاد دانست. عملکرد خطیب همچنین در دوران حفاظت قوه قضائیه چندان چشم گیر نیست. در این دوران قوه قضائیه گرفتار برخی باند‌های فساد و مافیا در داخل شد که یکی از آن‌ها اکبر طبری است. اما خبری از عملکرد حفاظت قوه در مبارزه با این مفاسد و باند‌ها دیده نمی‌شود!

بدترین برخورد‌ها با مطالبه‌گران ومنتقدین در دوره ریاست صادق آملی لاریجانی اتفاق افتاد که رئیس حفاظت و اطلاعات قوه قضائیه جناب سیداسماعیل خطیب بود! مفاسد درون قوه قضائیه در همین دوران هم به اوج رسید! خطیب حالا وزیرپیشنهادی وزارت اطلاعات هست. از نمایندگان بخواهید که به او نه بگویند! امروز شنیدم که سیداسماعیل خطیب وزیر پیشنهادی وزارت اطلاعات منتقدین و مخالفین جدی در مجلس دارد. امیدوارم اکثریت مجلس بتوانند وی را رد کنند. خطیب نه کارآمد است و نه هم مشی خوبی در برابر مطالبه‌گران و منتقدین دارد.

احسان خاندوزی؛ یکی از کارآمدترین گزینه‌های ممکن معرفی سیداحسان خاندوزی برای وزارت اقتصاد یکی دیگر از بهترین انتخاب‌هاست. ایشان جوان پاکدست، متفکر و متخصصی است. خاندوزی گزینه بسیار مناسبی هست و سابقه پژوهشی بالایی دارد و از سال 92 تا 97 مدیرکل اقتصادی مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی بوده است و نایب رئیس فعلی کمیسیون اقتصاد مجلس شورای اسلامی است. وی همچنین استادیار دانشکده اقتصاد دانشگاه علامه طباطبائی و مدیر گروه اقتصاد اسلامی این دانشگاه است. تنها یک نکته دارد و نماینده مجلس است، اما به واقع یکی از کارآمدترین گزینه‌های ممکن هست.

وزیر پیشنهادی ورزش و جوانان؛ از حکم انفصال از خدمت تا فعالیت در ایرانمال! جناب حمید سجادی گزینه پیشنهادی وزارت ورزش و جوانان در سال 95 بعلت تخلفات، به ده سال انفصال از خدمت محکوم شده و از انتصاب به پست‌های حساس و مدیریتی در دستگاه‌های دولتی به مدت 10 سال محروم شده است. سجادی سال 90 بعنوان وزیر پیشنهادی ورزش به مجلس معرفی شد، اما همین دلایل مجلس به وی رأی اعتماد نداد. حالا معلوم نیست چرا برای همان پست به مجلس معرفی می‌شود، در حالیکه مشکلات وی همان مشکلات است!

او بعد از انفصال از خدمات دولتی به فعالیت‌های اقتصادی هم روی آورد. عضویت در هیأت مدیره پرشیان خودرو کیش، مدیرکل تربیت بدنی ایرانمال، مشاور باشگاه گل گهر و حضور در دانشگاه آزاد بخشی از فعالیت‌های اقتصادی سجادی است. برخی سجادی را اساسا گزینه علی انصاری مالک ایرانمال در کابینه رئیسی می‌دانند. سجادی سالهاست در مجموعه ایرانمال فعالیت می‌کند و مدیریت امور ورزشی این مجموعه را برعهده دارد. معلوم نیست که آقای رئیسی با مشورت با چه کسانی این تصمیم درمورد وزارت ورزش را گرفته و امیدواریم که مجلس به ایشان رأی ندهد.

برنامه‌های علی اکبر محرابیان وزیر پیشنهادی نیرو مشابه وزیر قبلی است برنامه‌های علی اکبر محرابیان وزیر پیشنهادی نیروی جناب رئیسی همان برنامه‌های اردکانیان وزیر نیروی دولت روحانی است. این یعنی سیاستگذاری حاکم بر وزارت نیرو و برنامه‌ها و ریل‌گذاری قرار نیست تغییر کند! کشور درگیر هزار چالش در حوزه برق و آب و فاضلاب و... است. امروز معضل خاموشی‌ها و بی‌آبی و مدیریت مفتضحانه منابع آبی کشور را دچار بحران کرده. آیا کسی‌که برنامه‌های وزیر قبلی را کپی پیست کرده توانایی دارد مشکلات را حل کند؟

جالب است بدانید اکثر مدیران ارشد و میانی وزارت نیرو در تهران و مراکز استان‌ها در حال رایزنی با نمایندگان استان‌ها و شهر‌ها برای را اعتماد محرابیان هستند! این یعنی بدنه مدیریتی وزارت نیرو هم قرار نیست تحولی صورت گیرد! پیش از این گفته بودیم محرابیان در زمان وزارت صنایع دولت احمدی‌نژاد، فولاد کویر را به دو برابر افزایش داد در حالیکه استان‌های کویری با چالش بی آبی مواجهند. همچنین وی مجری پروژه تونل کوهرنگ سه و چندین پروژه انتقال آب برای مصارف فولاد و کشاورزی بوده که اینگونه استان‌های لرستان، ایلام، خوزستان و چهارمحال و بختیاری را با چالش جدی روبرو کرده و در برنامه‌های پیشنهادی امسالش هم به صراحت از تسریع پروژه‌های انتقال آب با پوشش آب شرب خبر داده! هیچ ابایی از گفتن این حرف هم ندارد.

چرا کابینه رئیسی را نقد می‌کنیم؟ برخی از دلسوزان عزیز می‌گویند کابینه رئیسی را نقد نکنید و هنوز زود است. بگذارید یکی دو سال بگذرد. مردم را ناامید نکنید. حالا که امیدی بوجود آمده صبور باشید و.... برخی عزیزان منتقدین را با انواع برچسب‌ها هم می‌نوازند که میگذریم! پاسخ ما این است که دولت رئیسی هنوز تشکیل نشده و طرح و برنامه‌ای اجرا نکرده که نقدش کنیم. بله وقتی تشکیل شد تا جایی که می‌توانیم همراهی کنیم حمایت کنیم مگر در مسئله‌ی خاصی که نباید سکوت کرد. هرچند نقد دلسوزانه همزمان با شروع کار دولت هیچ اشکالی ندارد و نباید مانع نقد دیگران شد.

ولی اعلام نظر درباره نفرات پیشنهادی کابینه را که نمی‌توان یکسال عقب انداخت! نفرات کابینه پیشنهادی در هفته آینده رای اعتماد می‌گیرند! این افراد هرکدام تاکنون مسئولیت و عملکردی داشته‌اند. آیا نباید عملکرد و سلامت‌شان نقد و بررسی شود که به درد وزارت میخورند یا نه؟! اگر بنا بر این بود که کابینه پیشنهادی نقد و بررسی نشود، گذشته‌شان و سلامت‌شان بررسی نشود، طرح و برنامه‌هایشان بررسی نشود، پس رای اعتماد مجلس چه صیغه‌ای بود؟! رای اعتماد به وزرای پیشنهادی حق قانونی ما مردم است که به نمایندگان خود وکالت دادیم آن‌ها از طرف ما مردم رای اعتماد بدهند یا ندهند! حالا هم به وکلای خودمان مشورت میدهیم، اطلاعات و مستندات از عملکرد وزرای پیشنهادی می‌دهیم!

متاسفانه برخی همیشه منفعل‌اند و می‌خواهند دیگران هم منفعل و خنثی و بی تفاوت باشند. ما نباید اجازه دهیم افراد ناکارآمد و بعضا متخلف و فاسد بعنوان وزیر انتخاب شوند بعد از دوسال حالا نقد کنیم؟! از همین اول باید جلوی یک عده گرفته شود تا وارد دولت نشوند! اگر بنا بود به نام اعتماد به آقای رئیسی سکوت کنیم و اجازه دهیم هرکسی وارد کابینه شود پس مجلس هم باید از معادلات حذف شود و تشریفاتی به همه وزرا 290 رای بدهند و تمام!

اینکه در برابر افراد ناکارآمد و دارای سوءپیشینه و پرونده‌های مالی و... سکوت کنیم اسمش امید دادن نیست؛ بلکه توهم به آینده است؛ امید کاذب است. افراد متخلف و ناکارآمد، امید این مردم را به ناامیدی تبدیل خواهند کرد. از همین الان باید جلویشان گرفته شود. قریب 40 درصد کابینه از این جنس هستند. امیدواریم مجلس آگاه شود.